[tommatiz]

Profesor filozofii stanął przed swymi studentami i położył przed sobą

kilka przedmiotów. Kiedy zaczęły się zajęcia, wziął spory słoik po

majonezie i wypełnił go po brzegi dużymi kamieniami. Potem zapytał

studentów, czy ich zdaniem słój jest pełny. Oni zaś potwierdzili. Wtedy

profesor wziął pudełko żwiru, wsypał do słoika i lekko potrząsnął. Żwir

oczywiście stoczył się w wolną przestrzeń między kamieniami. Profesor

ponownie zapytał studentów, czy słoik jest pełny, a oni ze śmiechem

przytaknęli. Profesor wziął pudełko piasku i wsypał go, potrząsając

słojem. W ten sposób piasek wypełnił pozostałą jeszcze wolną przestrzeń.

Profesor powiedział: "Chciałbym, byście wiedzieli, że ten słój jest jak

wasze życie. Kamienie - to ważne rzeczy w życiu: wasza rodzina, wasz

partner, wasze dzieci, wasze zdrowie. Gdyby nie było wszystkiego innego,

wasze życie i tak byłoby wypełnione. Żwir - to inne, mniej ważne rzeczy:

wasze mieszkanie, wasz dom albo wasze auto. Piasek symbolizuje całkiem

drobne rzeczy w życiu, w tym waszą ciężką pracę. Jeżeli najpierw

napełnicie słój piaskiem, nie będzie już miejsca na żwir, a tym bardziej

na kamienie. Tak jest też w życiu: Jeśli poświęcicie całą waszą energię na

drobne rzeczy (pracę), nie będziecie jej mieli na rzeczy istotne. Dlatego

dbajcie o rzeczy istotne - poświęcajcie czas waszym dzieciom i waszemu

partnerowi, dbajcie o zdrowie. Zostanie wam jeszcze dość czasu na pracę,

dom, zabawę itd. Zważajcie przede wszystkim na duże kamienie - one są tym,

co się naprawdę liczy. Reszta to piasek."

Po zajęciach jeden ze studentów wziął słój, wypełniony po brzegi

kamieniami, żwirem i piaskiem. Nawet sam profesor zgodził się, że słój

jest pełny. Student bez problemu wlał do słoja butelkę piwa. Piwo

wypełniło resztę przestrzeni - wręcz wsiąknęło w piasek - teraz słój był

naprawdę pełen.

Morał z tej historii - nieważne, jak bardzo wasze życie jest wypełnione,

zawsze jest jeszcze miejsce na browarka. Pzdr